Συμβουλευτική ή Ψυχοθεραπεία;
Η Συμβουλευτική είναι ένα διεπιστημονικό πεδίο μελέτης το οποίο περιλαμβάνει ενα “σύνολο θεωρητικών αντιλήψεων, ένα ευρύ φάσμα πρακτικών εφαρμογών, και δημιουργική συμβολή από πολλές επιστήμες” όπως η φιλοσοφία, η ιατρική και γενικότερα οι θετικές επιστήμες καθώς και η τέχνη αλλά και η θρησκεία/πνευματικότητα (McLeod, 2005, σ. 39). Η Συμβουλευτική δηλαδή, είναι μία μέθοδος παροχής ψυχοθεραπευτικών υπηρεσιών και σαν μέθοδος δεν είναι ταυτόσημη με κάποια θεωρία, αλλά με ένα ρεπερτόριο τεχνικών, δεξιοτήτων καθώς και στάσης του θεραπευτή εντός της Συμβουλευτικής ή Ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας.
Δεν υφίσταται κατά κοινή ομολογία μία σαφής διάκριση μεταξύ της Συμβουλευτικής και της Ψυχοθεραπείας (Mc Leod, 2003). Οι όποιες διαφορές φαίνεται να αφορούν το ότι η Συμβουλευτική παρέχεται και εκτός του ιατρικού καθεστώτος, δύναται να είναι βραχύχρονη (10-12 συνεδρίες) και δύναται να εφαρμόζεται επιπλεόν, στο εκάστοτε πλαίσιο όταν υφίσταται αίτημα σχετικό με το πλαίσιο (π.χ. Εκπαίδευση, Εργασία κ.ο.κ). Επιπλέον, η Συμβουλευτική συνδέεται ιστορικά με την εθελοντική δράση και κοινωνική αξιοποίηση της εξειδίκευσης της Συμβούλου (Mc Leod, 2003).
Ως προς το θεωρητικό υπόβαθρο, η Συμβουλευτική και η Ψυχοθεραπεία, θεωρούνται και οι δύο εφαρμοσμένοι κλάδοι της ακαδημαικής επιστήμης της Ψυχολογίας και μοιράζονται εκτός από το κοινό θεωρητικό υπόβαθρο, βασικές δεξιότητες και τεχνικές. Περιληπτικά δηλαδή, το αν η Ψυχολόγος κληθεί να ασκήσει τη Συμβουλευτική ή την Ψυχοθεραπεία εξαρτάται από το αίτημα που φέρει το άτομο και το βάθος στο οποίο θέλει να φτάσει μέσα από τη διαδικασία της προσωπικής αλλαγής.
Κάποιοι από τους κοινούς στόχους και των δύο που δύναται να επιτύχει το Συμβουλευόμενο άτομο μέσω της διαδικασίας αυτής, είναι η διαχείριση των διαπροσωπικών σχέσεων, η αυτογνωσία/αυτεπίγνωση, η αυτοαποδοχή, η αυτοπραγμάτωση ή εξατομίκευση, η επίλυση προβλημάτων, η ψυχολογική εκπαίδευση, η απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων, η γνωστική αλλαγή, η αλλαγή συμπεριφοράς, η συστημική αλλαγή, η ενδυνάμωση, η επανόρθωση και παραγωγικότητα, η διαπροσωπική επικοινωνία και αλληλεπίδραση κ.α.
McLeod, J. (2005). Εισαγωγή στην Συμβουλευτική, 1η εκδ., Δ. Καραθάνου και Α, Μαρκαντώνη (μτφ), Αθήνα: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Ατομική Συμβουλευτική & Ψυχοθεραπεία
Είναι η ψυχοθεραπευτική διαδικασία που λαμβάνει χώρα μεταξύ μίας ειδικού -Ψυχολόγου εν προκειμένω- και του Συμβουλευόμενου ατόμου. Η διάρκεια και η δομή της εξαρτώνται κατα κύριο λόγο από το αίτημα-δηλαδή το ζήτημα με το οποίο αποφασίζει το άτομο να συμμετάσχει στη διαδικασία-, την ετοιμότητα του ατόμου για αλλαγή και τελευταία αλλά εξίσου σημαντική, από τη σχέση εμπιστοσύνης που θα αναπτυχθεί μεταξύ των συμετεχόντων της διαδικασίας.
Ψυχοεκπαίδευση
Είναι η ψυχοεκπαιδευτική διαδικασία που λαμβάνει χώρα μεταξύ ατόμων που επιθυμούν να εξελιχθούν ως προς μία συγκεκριμένη δεξιότητα ή πτυχή της προσωπικότητας τους. Μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε σε ατομικό είτε σε ομαδικό επίπεδο. Ο ρόλος της ψυχολόγου εδώ είναι περίσσοτερο εκπαιδευτικός -παρότι εστιασμένος στην ψυχική εξέλιξη-, υπό την οπτική ότι χρησιμοποιεί την θεωρητική της κατάρτιση, τις μαθημένες δεξιότητες και τεχνικές καθώς και την πρακτική της εμπειρία, υπό μία οργανωμένη δομή που δύναται να διδαχθεί και να υιοθετηθεί άμεσα.
Διαβάστε Περισσότερα
Καποιοι από τους στόχους που δύναται να επιτευχθούν μεσω της Ψυχοεκπαίδευσης είναι η ανάπτυξη των επικοινωνικών δεξιοτήτων, η διαχείριση του στρες, οι υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις, η ψυχική ενδυνάμωση κ.α.
Ομαδική Συμβουλευτική & Ψυχοθεραπεία
Είναι η ψυχοθεραπευτκή διαδικασία που λαμβάνει χώρα μεταξύ μίας ομάδας (10-12) που μοιράζονται ένα κοινό αίτημα και η διαδικασία εστιάζει στη διαχείριση του συγκεκριμέου κοινού αιτήματος (π.χ. προσωπική/διαπροσωπική ανάπτυξη, στρες, πένθος, χρόνια νοσήματα, εξαρτήσεις κ.α.). Ο ρόλος της ψυχολόγου εδώ είναι κατα κύριο λόγο συντονιστικός καθώς η πρόοδος και η αλλαγή επέρχεται από τη συμμετοχή, το μοίρασμα,την αμοιβαιότητα και το δυναμικό των διαπροσωπικών σχέσεων που λαμβάνουν χώρα κατα τη διάρκεια της ομαδικής συνύπαρξης.
Διαβάστε Περισσότερα
Σύμφωνα με τον Yalom (1986)[1] κάποιοι από τους θεραπευτικούς παράγοντες που διέπουν την ομάδα είναι η συνοχή της ομάδας, η εμφύσηση της ελπίδας, η καθολικότητα, η κάθαρση, ο αλτουισμός, η αυτοαποκάλυψη, η ανατροφοδότηση, η αυτοκατανόηση, η βιωματική πρόσληψη κ.α. [1]Yalom, I. D. (1986). Theory and Practice of Group Psychotherapy, 3rd ed., New York: Basic Books
Βιβλιοθεραπεία
Η βιβλιοθεραπεία είναι μιά θεραπευτική προσέγγιση από μόνη της. Ο τρόπος που τη χρησιμοποιώ εγώ τη παρούσα περίοδο είναι συνοδευτικά/επικουρικά στην Συμβουλευτική ή Ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Μέσω της βιβλιοανάγνωσης και δημιουργικής γραφής, και δεδομένου ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις που χρειάζοναι για να εφαρμοστεί, το Συμβουλευόμενο άτομο μπορεί να επιτύχει στόχους οπως καλύτερη επίγνωση ή αυτογνωσία, συναισθηματική ανάπτυξη, λειτουργικότερη διαχείριση του ζητήματος κ.α.